High Intensity Training (HIT) en High Intensity Interval Training (HIIT) bij patiënten met chronische non-specifieke lage rugpijn: effecten op fysieke parameters en subjectieve pijnbeleving

Abstract

Niet-specifieke chronische lage rugpijn (NSCLRP) zorgt via directe en indirecte kosten voor een enorme economische last in onze huidige maatschappij. Tot op heden wordt een grote variëteit aan trainingsprogramma's aangewend in de behandeling van lage rugpijn, maar er bestaat weinig consensus omtrent de ideale trainingsintensiteit. In deze pilotstudie werd de bruikbaarheid en het effect van de combinatie 'High-Intensity Interval Training (HIIT)' en 'High-Intensity Training (HIT)' op pijn, activiteitenniveau, fysieke conditie, motivatie en voldoening onderzocht bij patiënten met NSCLRP.

Er werd een statistische vergelijking gemaakt tussen zowel pre- en postmeting als tussen beide onderzoeksgroepen (controle versus HIT-groep). In de HIT-groep werden tussen pre- en postmetingen significante verschillen gevonden voor de maximale weerstand, tijd tot vermoeidheid en de PASIPD-vragenlijst. In de controle-groep was enkel de lactaatconcentratie in het bloed significant verschillend bij pre- versus postmeting. Bij een vergelijking tussen de groepen werd er een significant verschil bevonden voor de MVAS ten voordele van de HIT-groep.

Het HIT-programma (combinatie HIIT en HIT) blijkt even effectief als het regulier oefenprogramma in de behandeling van patiënten met NSCLRP. Er zijn wel enkele opvallende trends die in het voordeel van het HIT-programma pleiten, maar verder onderzoek is noodzakelijk om deze effecten verder te onderbouwen.