Bepaling van een strategie voor het plaatsen van containers op een containeryard

Abstract

Binnen het kader van mijn eindverhandeling aan de Uhasselt, heb ik modellen voor de plaatstoewijzing van containers op de container yard bestudeerd. Speciale aandacht heb ik hierbij besteed aan genetische algoritmen en de vraag of deze kunnen bijdragen tot de toewijzing van een opslaglocatie aan een container. Deze problematiek is belangrijk omdat het aanmeren van een schip tijd en geld kost. Hoe vlotter een schip kan geladen (of gelost) worden, hoe korter de tijd dat een schip aan een kade moet doorbrengen. Hetzelfde geldt aan de landzijde voor vrachtwagens en goederentreinen. Met andere woorden, een snelle behandeling betekent tijdwinst en in transport betekent tijdwinst op zijn beurt geldwinst. Eerst werd overgegaan tot een uitgebreide literatuurstudie. In deze literatuurstudie wordt eerst ingegaan op onderwerpen zoals havens, containers en containeryards in het algemeen. Deze kennis is nodig als achtergrond om de complexe toewijzingsmodellen te begrijpen. In deze literatuurstudie heb ik vervolgens de bestaande operationele onderzoeksmodellen overzichtelijk ingedeeld. Eveneens kwamen enkele belangrijke aandachtspunten bij de werking van een containerterminal en de concurrentie tussen containerterminals aan het licht. Na het afronden van de literatuurstudie werd één artikel, “An approach to determine storage locations of containers at seaport terminals” (1999) van Preston en Kozan, uitgekozen en verder uitgewerkt aan de hand van een klein softwareprogramma. De keuze voor dit artikel is hoofdzakelijk te wijten aan het feit dat de publicatie een link legt tussen informatica, operationeel onderzoek en de logistiek. Het softwareprogramma dat in deze eindverhandeling gebruikt wordt, werd speciaal voor deze eindverhandeling geschreven door doctoraatsstudent Jose Maria Pangilinan en wordt beschreven in het onderzoeksdeel van deze eindverhandeling. Het is gebaseerd op het container location model (CLM) beschreven in het eerder genoemde artikel en maakt gebruik van genetische algoritmen. In het onderzoeksdeel van deze eindverhandeling worden eveneens de conclusies uit experimenten met de software neergeschreven. Deze wijken soms af van de uitkomsten in het artikel van Preston en Kozan. Deze experimenten wijzen erop dat er een verschil is in de doelfunctiewaarde, met name de transporttijd, bij het gebruik van respectievelijk FCFS (First Come First Serve) en LCFS (Last Come First Serve). Eveneens wordt er nagekeken van welke parameters de besparing in tijd door het gebruik van LCFS in plaats van FCFS afhankelijk is. Daarnaast wordt ook de invloed van verschillende parameters op de doelfunctiewaarden bij FCFS en LCFS zelf nagegaan. Zo zal bijvoorbeeld de bezettingsgraad een exponentiële werking hebben op de doelfunctiewaarden indien er gebruik gemaakt wordt van FCFS en slechts een lineaire werking vertonen bij LCFS.