Faillissementen en de nieuwe wet op de continuïteit van ondernemingen

Abstract

Op 1 januari 1998 trad de wet op het gerechtelijk akkoord in werking met als doel ondernemingen in moeilijkheden een mogelijkheid tot herstel te bieden. De praktijk toonde immers aan dat slechts enkele bedrijven konden genieten van het gerechtelijk akkoord. Daarenboven waren de overlevingskansen van vennootschappen onder akkoord miniem, aangezien de meesten onder hen failliet gingen. Het werd snel duidelijk dat de wet op het gerechtelijk akkoord had gefaald, en de wetgever genoodzaakt was een nieuwe wet door te voeren. Dit mondde uit op de wet op de continuïteit van ondernemingen.

In het eerste hoofdstuk wordt de probleemstelling beschreven. Vanuit het praktijkprobleem wordt de centrale onderzoeksvraag afgeleid. Ze luidt als volgt:

'Wat is het verschil tussen de wet op het gerechtelijk akkoord (W.G.A) en de wet op de continuïteit van ondernemingen (W.C.O)? Biedt dit verschil een meerwaarde?'

Om een antwoord te vinden op de centrale onderzoeksvraag wordt er gebruik gemaakt va