Genderdiversiteit in de raden van bestuur van beursgenoteerde bedrijven: een vergelijkende, kwalitatieve studie van het beleid en het board kapitaal

Abstract

Sinds jaar en dag is het aantal vrouwen in de bovenste regionen van de organisaties heel laag. Dit heeft als gevolg gehad dat er de afgelopen jaren een toegenomen sociale druk is ontstaan om genderdiversiteit in de raden van bestuur te verhogen. Zo heeft de Europese Commissie in 2012 een richtlijn geformuleerd dat tegen 2020, minstens 40% van de niet-uitvoerende bestuursleden van beursgenoteerde ondernemingen van het vrouwelijke geslacht moeten zijn. Op deze manier tracht de Europese Commissie het hoofd te bieden aan de genderdiscriminatie die nog altijd volop heerst. Vermits de Europese richtlijn bindend is ten aanzien van het te bereiken resultaat, kunnen de lidstaten zelf kiezen hoe ze de 40% vrouwelijke bestuursleden verkrijgen. De strategieën die het meest gebruikt worden om genderdiversiteit te stimuleren, zijn quota's met sancties en vrijwillige initiatieven. Als er dieper wordt ingegaan op quota's met sancties, is het duidelijk dat deze strategie de meest sterke stijgingen van het aantal vrouwen in de raden van bestuur aantoont. Toch krijgt deze aanpak enkele kritieken, zoals bijvoorbeeld het feit dat er sprake zou zijn van het 'golden skirts'-fenomeen waarbij er maar een beperkt aantal vrouwen in meerdere boards zetelen. In de Europese Unie maken landen zoals België, Frankrijk, Italië en Spanje gebruik van quota's met sancties. De andere, meer liberale strategie, is die van de vrijwillige initiatieven die wordt toegepast door het Verenigd Koninkrijk en Nederland. Deze strategie steunt voornamelijk op aanbevelinge