Wachtlijsten in de ouderenzorg

Abstract

Deze masterproef onderzoekt de problematiek van de wachtlijsten in de ouderenzorg. Hoeveel wachtenden er exact zijn weten we niet. Enkel schattingen geven een inzicht in dit aantal. Om een idee te krijgen van het aanbodtekort in de ouderenzorg wordt het bestaande aanbod vergeleken met de overeenkomstige programmacijfers. Voor de woonzorgcentra, serviceflats en dagverzorgingscentra kan het gerealiseerde aanbod de geschatte noden niet bijhouden. Naast de vergrijzing liggen diverse oorzaken aan de basis van dit aanbodtekort. Voornamelijk de regelgeving speelt een rol in de lengte van de wachtlijsten. Voorzieningen blijven bijbouwen is niet de ideale oplossing omdat Vlaanderen hiervoor de nodige middelen mist. Om de wachtlijsten aan te pakken is er nood aan een samenspel van initiatieven die enerzijds de instroom in de residentiële zorg beperken en anderzijds het aanbod vergroten. Meer specifiek heeft Vlaanderen behoefte aan een inclusief ouderenbeleid dat de ouderen ondersteunt in zijn eigen omgeving. Daarnaast kunnen we concluderen dat het grootste hekelpunt in de ouderenzorg, namelijk het gebrek aan transparantie, kan worden vermeden door het invoeren van een centraal register. Met schattingen en veronderstellingen kan men geen passend antwoord bieden op de zorgvragen. Een duidelijk overzicht van de zorgvragen vormt aldus de basis voor een doordacht ouderenbeleid. Verder kunnen de middelen efficiënter ingezet worden door te kiezen voor vraagsubsidiëring in plaats van de gekende aanbodsubsidies.