Online grooming

Abstract

Centrale vraag is of de afzonderlijke strafbaarstelling van online grooming (art. 377ter Sw.) geoorloofd is. Via deze strategie bouwt de dader online een vertrouwensband op met het seksueel minderjarig kind, om diens seksuele weerstand te verlagen en zo seksueel misbruik te vergemakkelijken. Het bestraft de manipulatie- en communicatiefase, via informatie- en communicatietechnologie, die aan het beoogde misdrijf (aanranding van de eerbaarheid, verkrachting,') voorafgaat. Maar is specifieke strafbaarstelling nodig? Volstaan reeds bestaande strafbaarstellingen en de regels van poging niet? Online grooming wordt daarom getoetst aan de beginselen van het crimineel-politiek toetsingsschema van DE ROOS: beginsel van aannemelijkheid en motivering van de schade, tolerantiebeginsel, subsidiariteitsbeginsel, proportionaliteitsbeginsel, legaliteitsbeginsel, beginsel van praktische hanteerbaarheid en effectiviteit. Tot slot wordt geëvalueerd of de strafbaarstelling de juiste beleidskeuze is.