Het nieuwe statuut van de meerderjarige beschermde persoon: progressie of regressie?

Abstract

Door de wet van 17 maart 2013 werd één globaal beschermingsstatuut ten behoeve van de wils-en handelingsonbekwame meerderjarige tot stand gebracht. Deze wet voorziet zowel in een buitengerechtelijke als rechterlijke bescherming van de meerderjarige beschermde persoon. Binnen deze masterproef wordt onderzocht of een verder wetgevend optreden noodzakelijk is om tegemoet te komen aan de (eventuele) onvolkomenheden van deze nieuwe regelgeving. Er wordt vastgesteld dat de wet wel degelijk een positieve stap in de goede richting is maar desalniettemin komen er toch een aantal knelpunten aan de oppervlakte. Hieronder wordt onder meer verstaan: enorme complexiteit, gebrek aan parallellisme en samenhang, het te beperkt toepassingsgebied van de lastgeving, een te grote verantwoordelijkheid van de lasthebber bij buitengerechtelijke bescherming, onvolkomen checklists en andere lijsten,' Voorts noodzaken zich ook een aantal procedurele aanpassingen. Uit deze weergave van de verschillende knelpunten blijkt dus duidelijk dat een verder wetgevend optreden een meerwaarde zou zijn.