Handmatige en digitale codering van door eye-tracking geregistreerde oogbewegingen van jonge kinderen: Een vergelijkende studie

Abstract

Door middel van eye-tracking worden predictieve oogbewegingen geregistreerd in het onderzoek naar het voorspellen van menselijk gedrag. De analyse hiervan gebeurt op twee manieren. In de nominale handmatige manier wordt een 'overlay'-video herbekeken en de richting van de oogbewegingen op nominaal niveau gecodeerd. In de digitale manier worden continue eye-tracking data gebruikt, die gehercodeerd worden op nominaal niveau (nominaal digitaal) of gebruikt worden als ruwe data (continue digitaal). Deze studie heeft tot doel de resultaten van beide coderingsmethoden te vergelijken. Oogbewegingen van 25 typisch ontwikkelende kinderen met een leeftijd tussen 1j11m en 3j3m (gemiddelde leeftijd 31.2 maanden, SD 4.5 maanden) worden geregistreerd door middel van corneale reflectie van infraroodstralen (FaceLab). De kinderen zagen een videofragment met twee testcondities (een volwassen persoon, die een gevuld glas neemt om te drinken of om te verplaatsen) en twee controlecondities (een bewegende bal of een bewegende driehoek). Predictieve oogbewegingen werden gedefinieerd als oogbewegingen van de centrale 'area of interest' (AOI) naar de correcte 'AOI' vooraleer het object vertrekt naar de correcte 'AOI'. Uit de consistente resultaten van de nominale handmatige en nominale digitale codering blijkt dat menselijke acties (hoofdzakelijk de drinkconditie) meer predictieve oogbewegingen uitlokken. De specificiteit van de handmatige codering is aanvaardbaar, de sensitiviteit daarentegen niet, met uitzondering van de drinkconditie waarin veel