Collectief overleg in de publieke sector: tussen wal en schip voor arbeidscontractanten

Abstract

De masterproef spitst zich toe op de collectieve onderhandelingen en de invloed daarvan op contractanten in overheidsdienst. Om dit te bespreken worden eerst de regelingen van het collectief overleg in de private en publieke sector uit de doeken gedaan. Gelijkwaardigheid ligt aan de basis van het arbeidsrecht, in tegenstelling tot de eenzijdigheid die de publieke sector kenmerkt. In de private sector nemen de collectieve arbeidsovereenkomsten een prominente plaats in. Hierbinnen geldt een systeem van bindende onderhandelingen. Binnen de publieke sector neemt het collectief overleg de vorm aan van het vakbondsstatuut. De overheid heeft een onderhandelings- en overlegplicht maar de beslissingsbevoegdheid blijft bij de overheid liggen. Verder wordt er ingegaan op de discussie rond de eenzijdige wijzigbaarheid van de arbeidsvoorwaarden. De overheid kan zonder problemen gebruik maken van zijn bevoegdheid om arbeidsvoorwaarden te wijzigen ten aanzien van de ambtenaren. De contractanten daarentegen vallen onder de regeling binnen het arbeidsrecht, met name de leer van het ius variandi of het wijzigingsrecht. Eenzijdige wijzigingen door de (overheids)werkgever zijn op grond van deze leer een pak problematischer. Tenslotte wordt er een overzicht gegeven van mogelijkse oplossingen die de overheden meer ruimte geven om eenzijdige aanpassingen door te voeren aan de arbeidsvoorwaarden van de contractanten.