De waarde van een afstand van verhaal in het kader van gemotoriseerde sporten

Abstract

Deze masterscriptie handelt over de clausule tot afstand van verhaal in het kader van gemotoriseerde sporten. Deze afstand van verhaal wordt vaak gebruikt in de relatie tussen organisatoren en fotografen bij autosport wedstrijden op nationale en internationale circuits . Het gaat om een eenzijdig door de organisator opgestelde overeenkomst die opgedrongen wordt aan de fotograaf, waarbij de organisator zich poogt te ontdoen van zijn aansprakelijkheid. De fotograaf, die geen andere keuze wordt gelaten dan ermee in te stemmen om zo zijn job te kunnen uitoefenen, moet het contract lijdzaam ondergaan.

In eerste instantie wordt een kwalificatie gegeven van afstand van verhaal, om vervolgens over te gaan tot een onderzoek naar de zorgplicht van de organisator. Daarna zal gekeken worden naar de mogelijkheden waarop hier van kan worden afgeweken. Onderzoek wijst uit dat een afstand van verhaal als een exoneratiebeding moet worden gekwalificeerd en dat dergelijk beding principieel geldig is op enkele traditionele uitzonderingen na. Toch wordt de organisator veel vrijheid gelaten in het gemeen aansprakelijkheidsrecht, waardoor men kan spreken van een overwicht. Dit leidt tot vele kritieken in de doctrine. Bij een vergelijking met de situatie in Nederland, alsook bij het bekijken van aansprakelijkheidsrecht in de relatie tussen handelaars en consumenten uit boek VI WER, moet opgemerkt worden dat deze twee als bron van inspiratie kunnen dienen voor een herziening van het gemeen aansprakelijkheidsrecht in België.