De relatie tussen de mensenrechten en het Europese aanhoudingsbevel

Abstract

Deze scriptie heeft als thema 'De relatie tussen het Europees Aanhoudingsbevel en de relatie met de mensenrechten'. De te beantwoorden rechtsvraag is: 'Kan een unielidstaat een uitlevering op basis van het Europees Aanhoudingsbevel weigeren omwille van een of meerdere schendingen van mensenrechten?'. Het Europees Aanhoudingsbevel is een instrument van de Europese Unie, gecreëerd door het Kaderbesluit, met als doel de uitlevering van verdachten tussen lidstaten te bevorderen en een uniform systeem te creëren. Maar deze werking roept reeds voor lange tijd vragen op in verband met de bescherming van de mensenrechten. In deze scriptie onderzoek ik of er een mensenrechtelijke weigeringsgrond voorhanden is en wat diens reikwijdte is. In mijn analyse heb ik gesteld dat het Europees Aanhoudingsbevel slechts één specifieke weigeringsgrond heeft voor mensenrechten, namelijk het ne bis in idem beginsel. Het ontbreken van een algemene mensenrechtelijke weigeringsgrond, wordt gedeeltelijk opgelost door het arrest Aranyosi van het Hof van Justitie. Maar dit is slechts met betrekking tot één specifiek mensenrecht. Hierbij introduceert het Hof een tweeledige test. Er zal onderzocht worden of dit een afdoende test is, de verhouding met het EHRM en de verhouding met de Belgische omzettingswet.