Angstschade: Het zwaard van Damocles snijdt aan twee kanten

Abstract

Deze eindverhandeling heeft betrekking op een juridisch fenomeen waarmee het Belgische aansprakelijkheidsrecht slechts incidenteel in aanraking is gekomen, namelijk angstschade. Angstschade is het louter psychisch letsel dat tot stand is gekomen wegens angst gedurende de periode tussen het ogenblik van de kennisname van een onrechtmatige blootstelling aan een precaire agens en de werkelijke intreding van de aan de risicofactoren gerelateerde ziekte. In beginsel zal geen vergoeding toegekend worden zolang het gezondheidsrisico waaraan het slachtoffer is blootgesteld zich (nog) niet heeft veruitwendigd. Het uitblijven van een manifestatie van de ziekte verhindert immers de vergoeding van het psychisch letsel, net omdat angstschade volgens de huidige opvatting niet wordt beschouwd als een zekere schade. Een modernisering van het huidige buitencontractueel aansprakelijkheidsrecht zal de geldende bezwaren evenwel kunnen ontkrachten, in die zin dat ook de vrees voor schade als vergoedbare schade in aanmerking kan worden genomen. Mits een correcte toetsing van de regels van het aansprakelijkheidsrecht en het bewijsrecht, zullen de scherpe randen van het tweesnijdend zwaard van Damocles, dat boven het hoofd van het aan de risicofactoren blootgestelde slachtoffer hangt, dan ook enigszins afgerond kunnen worden.