Impact van trainingsmodaliteiten op de kwaliteit van leven in hartpatiënten die een revalidatieprogramma volgen

Abstract

Mensen met coronair vaatlijden en hartfalen hebben een verminderde inspanningscapaciteit, wat ongunstige effecten heeft op de gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven. Fysieke training kan een positieve invloed hebben. Echter is nog onduidelijk welke trainingsparameters dienen ingesteld te worden om een zo groot mogelijke verbetering te zien en welke patiëntkarakteristieken invloed hebben op deze verbetering. Het doel van deze thesis is om het effect na te gaan van cardiale revalidatie, trainingsmodaliteiten en patiëntkenmerken op de kwaliteit van leven bij hartpatiënten. De steekproef van het cross-sectionele onderzoek bestond uit 291 patiënten met coronair vaatlijden en/of hartfalen. 125 Hartpatiënten die een revalidatieprogramma (aëroob en/of HIIT en/of krachttraining) van gemiddeld 16 ± 4 weken volgden in het ReGO (Jessa Ziekenhuis) maakten deel uit van het longitudinaal onderzoek. Bij de start van het revalidatieprogramma, na 8 ± 2 weken en op het einde van de revalidatie (na 16 ± 4 weken) werd de kwaliteit van leven alsook angst en depressie gemeten (m.b.v. HeartQoL en HADS). Ook secundaire uitkomstmaten zoals patiëntkarakteristieken, medicatiegebruik, cardiovasculair risicoprofiel en de fysieke fitheid werden gerapporteerd. Er kan geconcludeerd worden dat een cardiaal revalidatieprogramma leidt tot verbetering van de kwaliteit van leven in coronair vaatlijden en hartfalen patiënten. Echter werden geen relaties gevonden tussen de vooruitgang hierin en de vorm van fysieke training.