Het effect van een wandelprogramma op botmarkers, botdensiteit, spierkracht, lichaamssamenstelling, evenwicht en kwaliteit van leven bij postmenopauzale vrouwen met een verminderde botdensiteit.

Abstract

Postmenopauzale vrouwen met osteoporose hebben een verhoogde kans op botfracturen in vergelijking met gezonde leeftijdsgenoten, niet enkel omwille van de verminderde botdensiteit, maar ook vanwege een toegenomen valrisico. Een verminderde spierkracht en spiermassa en een verhoogd vetpercentage en lichaamsgewicht in deze patiëntenpopulatie zijn hiervan de voornaamste fysiologische karakteristieken (Liu-Ambrose et al., 2003). Het gehanteerde wandelprogramma heeft een positief effect op deze voornaamste val gerelateerde risicofactoren. Zo stijgt de spierkracht in de onderste ledematen, neemt het totale vetpercentage af en verbetert het evenwicht in de hoofzakelijk anterieure wandelrichtingen. Ook de psychosociale impact ten gevolge van osteoporose wordt door deze interventie positief beïnvloed. Uit de zelfrapportage blijkt een verhoogde vitaliteit onder de deelnemers die zelfs een beperkte weerspiegeling vindt in de algemene gezondheidsbeleving. De suggestie dat een wandelprogramma een positieve impact heeft op de botdensiteit en botmetabolisme kan niet worden bevestigd na slechts drie maanden interventie. Ook het mogelijk positieve effect van het dragen van een gewichtsvest wordt niet geheel uitgeklaard. Verder onderzoek naar de effectiviteit van een wandelprogramma bij postmenopauzale vrouwen kan hier duidelijkheid brengen.