Beleid rond tewerkstelling van personen met een handicap: een internationaal vergelijkend perspectief

Abstract

In deze masterproef werd getracht te achterhalen welke beleidsinstrumenten de tewerkstellingsgraad van personen met een handicap verhogen en de kloof in tewerkstelling van personen met een handicap en personen zonder handicap verkleinen in EU-lidstaten. Aan de hand van literatuuronderzoek werd inzicht gegeven in de definitie en evolutie van het begrip handicap. Hierna volgde een kort overzicht van initiatieven en rechtspraak van internationale instellingen met het oog op een inclusieve arbeidsmarkt en de beleidsmaatregelen die overheden kunnen nemen om tewerkstelling van personen met een handicap te bevorderen. De instrumenten loonsubsidie, tegemoetkomingen in redelijke aanpassingen en specifieke kosten werknemer, beschutte werkplaatsen, arbeidsbemiddeling en -begeleiding, quotasystemen en antidiscriminatiewetgeving werden toegelicht. Op basis van eerdere onderzoeken werden hypotheses opgesteld i.v.m. de te verwachten effecten van deze beleidsinstrumenten. Om de impact empirisch na te gaan, werd een paneldataset opgesteld met cijfergegevens van 27 EU-lidstaten voor de periode 2008-2014. Aan de hand van een meervoudige lineaire mixed model regressieanalyse werden de hypotheses getest. De bevindingen lagen niet in lijn met de verwachtingen. Van geen enkel onderzocht beleidsinstrument kon een significant effect op de tewerkstellingsgraad van personen met een handicap worden vastgesteld. Ook de kloof in tewerkstelling van personen met een handicap en personen zonder handicap bleken de maatregelen niet de beïnvloeden.