Please use this identifier to cite or link to this item: http://hdl.handle.net/1942/27746
Title: 37°, aanmaakblokjes
Contributors/Performers: WUYTENS, Karen 
Issue Date: 2017
Abstract: 37° is het label waaronder Mamzel handgemaakte producten uitbrengt. Door design en verkoop te koppelen aan een zinvolle dagbesteding van mensen die niet in het gewone economische circuit meekunnen, creëren ze producten met veel menselijke warmte. Wanneer ik de vraag kreeg om binnen het concept van 37° een ontwerp te bedenken in samenwerking met een instelling, sprak me dat erg aan. Na een bezoek aan verschillende zorgcentra koos ik uiteindelijk voor Intesa. Dit dienstencentrum biedt zorg en een zinvolle dagbesteding aan volwassenen met een fysieke of mentale beperking. Ze gaven een zeer dynamisch indruk door de economische initiatieven die ze reeds zelf ondernamen (soepbar Maak en Smaak in St-Truiden bijvoorbeeld). De opdracht sprak me enerzijds aan omwille van het sociale karakter, anderzijds omdat het een hele andere denkwijze met zich meebrengt. Net zoals bij andere cases waarin gewerkt werd met opdrachtgevers in co-creatie om tot concrete ontwerpen/producten te komen. Vanuit het holistisch idee, waar het ontwerpprobleem niet geïsoleerd door een ontwerper aangepakt wordt en beperkt blijft tot het ontwerpen zelf maar dat ook andere aspecten van de hele waarde-keten (productie, verdeling, marketing, …) mee in rekening worden gebracht bij het ontwerpen zelf, dient de productietijd om een product af te werken logischer wijze zo kort mogelijk te zijn. Enkel zo kan men een haalbare eindprijs bekomen voor de eindconsument, wanneer er voor lokale maakindustrie gekozen wordt. Door de samenwerking met Intesa was dit niet het geval. De bewoners en cliënten van Intesa zoeken net een handelingen die lang en repititief uitgevoerd kunnen worden. Nu doen ze dit vaak zonder een concreet doel voor ogen of blijft het eindresultaat binnenshuis. Ik bezocht de verschillende huizen en merkte op dat de activiteiten vaak beperkt bleven tot negatief gezegd ‘bezigheidstherapie’. Wanneer er gewerkt werd naar een concreet eindresultaat, bijvoorbeeld om te verkopen op hun eigen kerstmarkt, werd het grootste gedeelte van het proces uitgevoerd door de opvoeder. Ook het niveau van het ontwerp was beperkt of meestal een minderwaardige kopie van een bestaand product. Andere bewoners en cliënten werkten aan semi-industrieel werk, bijvoorbeeld het vullen van zakjes met een vooraf bepaald aantal, voor enkele bedrijven uit de buurt. In dit geval werden de bewoners als goedkope werkkrachten ingezet. Ik formuleerde voor mezelf een aantal doelen voordat ik aan een ontwerp begon: - het ontwerp moet voor 90% gerealiseerd kunnen worden door de bewoners - het ontwerp moet liefst op verschillende manieren te maken zijn, zodat personen met verschillende mogelijkheden en beperktheden ingezet kunnen worden - het ontwerp mag een combinatie zijn van handwerk en semi-industrieel werk, zolang er maar voldoende respect is voor alle makers. Dit respect kan uitgedrukt worden in een financiële vergoeding voor de instelling naargelang hun werk, maar kan ook deels door de kwaliteiten en talenten van de cliënten mee te nemen in het verhaal van het product - het ontwerp mag niet te complex zijn en het eindresultaat moet snel zichtbaar zijn - het ontwerp moet niet alleen gekocht worden omwille van de symphatie die consumenten hebben voor dit initiatief - het ontwerp moet een functionaliteit hebben voor een breed publiek - het ontwerp moet een duidelijke link hebben met de visie van 37°, warmte uitstralen en het liefst mensen bij elkaar brengen of iets zijn dat mensen heel specifiek schenken omwille van hun warme band met elkaar. M.a.w. waar normaal de productietijd zo kort mogelijk gehouden wordt om de productieprijs in de hand te houden en de maakindustrie hier te houden, zal dit nu niet het uitgangspunt zijn. In deze case dient er helemaal anders gedacht worden. Hierdoor onderzocht ikk een ander ‘deel’ van het holistisch ontwerpen dan tot hiertoe het geval was. Een samenwerking met een sociale organisatie, waarbij gevraagd wordt taken te verzinnen die een daginvulling kunnen vormen voor hun bewoners met beperkte mogelijkheden, zal leiden tot een ander soort product. Het is dan ook een uitdaging om met deze elementen te komen tot een verkoopbaar ontwerp.
Keywords: aanmaakblokjes, afvalmateriaal, sociaal design
Document URI: http://hdl.handle.net/1942/27746
Discipline: design en architectuur
Research Context: postdoc
Impact Description: Na grondige observatie en research ontwikkelde ik het product van de aanmaakblokjes en werkte ik een stappenplan uit voor het productieproces op maat van de werkende handen van Intesa. Ik vond het belangrijk om geen decoratief ontwerp te maken, aangezien het afwerkingsniveau hiervoor te laag is om als volwaardig product op de markt te brengen. Ik wou ook vermijden dat het ontwerp een afgeleide is van een bestaand ontwerp. Tot hiertoe bleven de producten die Intesa verkoopt in eigen shop beperkt tot producten die met een beetje handigheid door iedereen gemaakt kunnen worden. De uitstraling van deze producten strookt daardoor niet met het doel wat ik zelf voor ogen hou in mijn eigen vormentaal en artistiek werk. Ik koos daarom voor een gebruiksproduct dat een korte levensduur heeft, maar wat iedereen wel kan gebruiken, steeds opnieuw. Een prodct wat vooral functioneel moet zijn i.p.v. esthetisch. Een aantal ideeën werkte ik uit maar uiteindelijk koos ik voor de aanmaakblok omdat ik daar ook potentieel in zag naar een eenvoudige vorm en dus relatief goedkope mal. De handelingen om dit te maken waren relatief eenvoudig (papier snipperen, houtzaagsel bijmengen, water toevoegen, in mal duwen, lont insteken, dompelen in parafine, …). Tijdens de bezoeken in de verschillende groepen viel me op dat het werken in een mal, met dus weinig persoonlijke inbreng van de makers, het beste resultaat opleverde. Men zou kunnen verwachten dat deze repititieve handelingen zonder eigen inbreng als saai of minderwaardig ervaren zouden worden, maar niets is minder waar. De persoonlijke toets zou later in de verpakking wel aan bod kunnen komen door de makers met naam te benoemen op het etiket van het product. Ik koos voor de vorm van een theelicht om verschillende redenen. Enerzijds associeer je een theelicht met warmte en gezelligheid, wat ik bij dit product ook wou bereiken. Anderzijds is deze vorm eenvoudig, waardoor de mal ook eenvoudig te produceren is, zonder grote kosten te maken. Deze mal werd op maat gemaakt voor enkele bewoners en constant getest en aangepast in functie van de mogelijkheden van de bewoners, maar ook in functie van de aantallen die op een later moment geproduceerd dienen te worden. Het maakproces bestaat uit verschillende stadia waardoor je een opeenvolgeling van handelingen moet kunnen uitvoeren op verschillende momenten. Dit bepaalde ook mede het ontwerp, de vorm en het materiaal. Er komen verschillende deeltaken aan bod: van het snipperen van papier tot het verpakken van de blokjes in een mooi zakje. Het proces van de aanmaakblokjes is zo opgebouwd dat iedereen zijn/haar steentje kan bijdragen aan het eindproduct. Wie dit snipperen bijvoorbeeld niet kan, kan een mixer gebruiken. Verschillende hulpmiddelen werden op maat van de bewoners ontworpen (bv. Mal voor de aanmaakblokjes, hulpmiddelen om aanmaakblokjes in zakjes te steken, …) Uiteindelijk bleek het toevoegen van parafine ook noodzakelijk om het aanmaakblokje voldoende ontvlambaar te maken. Het veilig indompelen van de vorm in de parafine kon doordat er een lont toegevoegd werd. Ook dit bepaalde de vormkeuze van een theelicht, waar een wiek bij het beeld hoort. M.a.w. alle deelstappen kunnen door de bewoners zelf veilig uitgevoerd worden mits de nodige hulpmiddelen die ook ontwikkeld werden in dit proces. Het resultaat hiervan is een product dat volledig gemaakt werd door verschillende mensen met een lichamelijke en/of mentale beperking. Een product waar de makers uiterst trots op zijn. Het gepersonaliseerd label met de naam van de maker, zorgt voor een meerwaarde: het maakproces wordt deel van het eindproduct. De blokjes kunnen gebruikt worden voor het aansteken van de kachel of BBQ. De blokjes kunnen dus dienen voor eigen gebruik, of een origineel geschenk zijn aan iedereen die je veel warmte toewenst. De aanmaakblokjes bestaan uit resthout, gerecycleerd papier en paraffine. Deze materiaalkeuze is zeer bewust: allemaal afvalmaterialen, waardoor de eindprijs beperkt kan blijven en een eerlijk deel naar de makers kan gaan. Dit was het opzet van dit ontwerp. De meerwaarde zit niet zozeer in het product, maar in de maker en het maakproces. Door dit mee in de communicatie op te nemen en te respecteren, sensibiliseren we hopelijk een aantal consumenten. Want deze aanmaakblokjes zijn geen gewone aanmaakblokjes. Ze zijn met héél veel liefde en plezier gemaakt door de cliënten van zorgcentrum Intesa, mensen met specifieke talenten. Warmte om te delen. Een eerste lichting (200 zakjes van 6 aanmaakblokjes) werden gemaakt tegen 23 mei, de dag van de lancering van het product. Een evaluatie volgt later. Communicatie en valorisatie: Je vindt het product terug op de webshop: https://shop.mamzel.eu/nl/37/d/aanmaakblokjes-set-van-6 Blogbericht online: https://www.mamzel.eu/nl/blog/aanmaakblokjes-waar-je-het-warm-van-krijgt-vanbinnen-vanbuiten Resultaat zichtbaar op website en via sociale media van de ontwerper, Intesa en Mamzel verspreid. Persbericht door Mamzel verspreid op 23 mei 2018. De reacties zullen dus later nog volgen.
Related Info: Mamzel
Category: AOR
Type: Artistic/designerly creation
Appears in Collections:Artistic/designerly creations

Show full item record

Page view(s)

68
checked on Sep 10, 2023

Google ScholarTM

Check


Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.