Het effect van trainingsinterventie in nuchtere toestand op het metabolisme bij diabetes mellitus type 2 patiënten

Abstract

Wereldwijd is de prevalentie van diabetes mellitus type 2 (T2DM) sterk toegenomen. Oefentherapie is een belangrijk aspect in de levensstijl van personen met T2DM. Enkel is er nog geen unanimiteit over de voedingsstatus voorafgaand aan een inspanning. Impact van een 12 weken durende aerobe trainingsinterventie in nuchtere versus postprandiale toestand nagaan op het metabolisme bij T2DM patiënten. 21 mannen met T2DM namen deel aan een 12 weken durende trainingsinterventie, waarin ze driemaal per week gedurende 45 min een inspanning (65% VO2max) dienden te voltooien in nuchtere (N) of postprandiale (PP) toestand. Zowel voor als na de trainingsinterventie werd een lichaamsscan (DXA scan), een maximale en submaximale inspanningstest uitgevoerd en een nuchter bloedstaal en spierbiopt afgenomen.In de N en PP groep steeg de vetoxidatie na de interventie tijdens de submaximale inspanningstest (Ptijd<0.05). In N en PP daalde het vetpercentage en BMI ten gevolge van de interventie (Ptijd<0.05; respectievelijk). De fysieke fitheid (VO2max, VCO2 en maximaal wattage) verbeterde significant in beide groepen (Ptijd<0.05). Voor de HbA1c is er een tendens van daling in waarde gevonden na de interventie (Ptijd=0.062). Genexpressieprofielen in de skeletspier van deze deelnemers bleven na de interventie onveranderd. Onafhankelijk van de voedingsstatus heeft een aerobe trainingsinterventie van 12 weken een positief effect op de fysieke fitheid, lichaamssamenstelling en vetoxidatie bij mannelijke T2DM patiënten.