[SCENE 2U30 - 05/08/1992] Het vastleggen van een ongeziene scène en het cultiveren van verloedering.

Abstract

Tijdens de nacht van vijf augustus 1992 is de glorie van een plek in het centrum van Sint-Truiden bruutweg beschadigd door een methaangasontploffing. De voor- en na-situatie is duidelijk. Een spontaan verval trad gaandeweg op maar bleef verstopt achter de abdijmuur en een tijdelijke schutting. Hoe laten we deze plek weer een zichtbaar deel zijn van de stad? Hoe wordt er nieuwsgierigheid gewekt naar wat ooit een private omgeving was en dat nog steeds lijkt te zijn maar vooral, hoe leggen we dit ‘ongeziene’ moment scenografisch vast?

Het toelaten en zelfs omarmen van het verval en de verloedering wordt benaderd als ontwerpmethodiek. Hierbij worden de materialisatie en de vorm van het ontwerp geassocieerd met het verhaal van de plek.

Dit werd onderzocht via een historisch en geologisch onderzoek met een poëtische benadering als verbindende factor met het ontwerp en leidde tot het vastleggen van een beeld van de afwezige informatie van het verhaal.