De continuïteit van het monument

Abstract

De hedendaagse architect van de Lage Landen vertoont en spreekt een interesse uit in de postmoderne architectuur. Deze interesse resulteert in een nieuwe architectuurstijl. In deze scriptie wordt onderzocht in hoeverre deze interesse voor de postmoderne architectuur daadwerkelijk reikt. De theorie van Aldo Rossi, de centralisering van het begrip tijd, wordt uitvoerig besproken en er wordt onderzocht in welke mate deze verruimende theorie uit het postmoderne tijdperk van waarde kan zijn voor de huidige heropleving van de postmoderne architectuur. Daarnaast wordt het verzet tegen de plaatseloosheid van de architectuur door Kenneth Frampton besproken. Er wordt onderzocht welke impact de spanning tussen het begrip tijd en het begrip plaats op de huidige architectuurpraktijk kan hebben. De onderzoeksvraag die centraal staat in deze scriptie luidt als volgt: “Wat is de relevantie van het debat tussen het theoretische discours van Aldo Rossi en Kenneth Frampton in de hedendaagse architectuurpraktijk, die een sterke herwaardering van het postmodernistische tijdperk vertoont en deze ook uitspreekt?”