Inpasbaarheid van de "substituted judgement-test" in het kader van civielrechtelijke beschermingsinstellingen voor volwassenen bekeken vanuit mensenrechtelijk en rechtsvergelijkend perspectief.

Abstract

Deze masterscriptie onderzoekt de uitoefening van hoogstpersoonlijke rechtshandelingen door en voor wilsonbekwame meerderjarige personen, geplaatst onder een civielrechtelijk beschermingsstatuut. Het onderzoek strekt ertoe te achterhalen of de invoering van een substituted judgement-test als beslissingsstandaard, bij het stellen van hoogstpersoonlijke rechtshandelingen, ertoe bijdraagt een logisch en coherent wettelijk kader te bieden voor de uitoefening van deze rechtshandelingen. De doelstelling van deze masterscriptie is dan ook om hieromtrent concrete aanbevelingen te formuleren. In eerste instantie wordt het VN-verdrag voor de Rechten van Personen met een Handicap geanalyseerd om zicht te krijgen op de pijnpunten in huidige wetgeving voor beschermde meerderjarigen. Vervolgens wordt inspiratie gezocht in de Belgische Wet Patiëntenrechten en in de regelgeving inzake onbekwame meerderjarigen van Queensland en South Australia, om aanbevelingen ter verbetering van het wettelijk kader te kunnen formuleren.