Wachten op guidance van de OESO - of op Godot?Het wetgevend kader en de juridische kwalificatie van de 'tijdelijke' digitaledienstenbelastingen in rechtsvergelijkend perspectief

Abstract

Deze masterscriptie onderzoekt wat de digitaledienstenbelastingen precies inhouden en wat ze eigenlijk zijn: een directe of een indirecte belasting? Hiertoe wordt het Europese voorstel uit 2018 als referentiekader gebruikt en vergeleken met het Belgische wetsvoorstel, de Franse en de Britse digitaledienstenbelastingen. Het is belangrijk om stil te staan bij deze vragen, aangezien de digitaledienstenbelastingen zeer populair worden bij regelgevers. Deze belastingen zouden namelijk in staat zijn om waardecreatie door gebruikers van digitale diensten te belasten en zo dus de techgiganten hun 'fair share' belastingen te laten betalen. Nationale regelgevers voeren die belastingen in omdat de hervorming van de internationale taxatieprincipes binnen de OESO op zich laat wachten: het begint eerder te lijken op wachten op Godot. De kwalificatie als directe of indirecte belasting heeft echter gevolgen voor de geldigheid van deze nieuwe belastingen. Uit het onderzoek blijkt dat de kwalificatie als directe belasting het meest waarschijnlijk is. Bijgevolg wordt stilgestaan bij de verenigbaarheid van digitaledienstenbelastingen met de dubbelbelastingverdragen die staten binden. Uit het onderzoek naar de kwalificatie en het wettelijk kader van de verschillende versies van (voorstellen van) digitaledienstenbelastingen worden ter conclusie van het onderzoek enkele aanbevelingen geformuleerd voor de Belgische wetgever.