Palimpsestdenken als tactiek voor het toekomstig landschap

Abstract

Deze masterscriptie legt de focus op palimpsestdenken als tactiek voor het toekomstige landschap. Het vormt een onderzoek naar een tactiek om onze toekomstige ruimte op een verantwoorde en duurzame manier aan te pakken, waarbij de elementen ‘lagen’ en ‘modellen’ centraal staan.

Palimpsestdenken is het denken in verschillende tijdslagen. Elke tijdslaag kent zijn belangrijke eigenschappen en ruimtelijke elementen. Enkele van deze tijdslagen zijn verdwenen, de overblijvende maken van ons landschap een palimpsest. Door gebruik te maken van Palimpsestdenken, vormen oude elementen aanknopingspunten voor de toekomst. Zo kunnen we oude lagen opnieuw op de voorgrond plaatsen, vinden we verbondenheid met de ruimte waarin we leven en maken we ons toekomstige landschap leefbaarder.

In deze werkwijze is het van belang om een goede basis te hebben. Er wordt gestart met het bepalen van alle tijdslagen; enkel op die manier kunnen we ze ontrafelen. In totaal worden er tien geformuleerd. Elk van hen is aan ons voorbijgegaan of is nog aanwezig. Voor elke locatie moeten deze lagen geformuleerd, geanalyseerd en gevisualiseerd worden. Enkel op die manier krijgen we voldoende kennis over het verleden, die voor aanknopingspunten voor de toekomst zorgt. Een aantal van deze lagen kunnen op een hedendaagse manier toegepast worden, andere zorgen voor de basis van een beperkte nieuwe laag. Palimpsestdenken als tactiek maakt het dus mogelijk om het hedendaagse landschap aan te passen met het verleden als aanknopingspunt en een blik op de toekomst.