Het Landschaftspark als ontwerpstrategie

Abstract

Een aanzienlijk deel van de ingenomen ruimte is bestemd voor industrie. De toekomst van veel van deze gebieden is echter onzeker. In dit werk stel ik een alternatieve oplossing voor, vertrekkende vanuit het idee van de Duitse Landschaftsparken. Een Landschaftspark wordt algemeen gezien als een in ongebruik geraakt gebied, vaak met een (post-) industrieel karakter, dat door een heraanleg als een park gaat functioneren. Ten eerste ga ik op zoek naar de rol die herinnering speelt binnen het concept van het Landschaftspark. Door het behoud van industriële overblijfselen wordt de herinnering aan dit verleden van de plek bewaard. De verhalen van deze parken koppel ik ook aan de tekst Building Memory van Jeff Malpas. Vervolgens doe ik onderzoek naar het principe van phytoremediatie: het saneren van grond door biologische processen van vegetatie en micro-organismen. Ten slotte bekijk ik de toepassing van deze ideeën. Hiervoor kijk ik eerst op macroschaal naar wat de toekomst is van de industrie in Vlaanderen. Vervolgens zoom ik in tot een meso-schaal waarbij ik mijn onderzoek richt op watergebonden terreinen in een stedelijke of semi-stedelijke context. Voor deze zoom kijk ik naar het Albertkanaal en de gebieden die er naast liggen. Voor dit type terreinen werk ik, op basis van de principes en het vocabularium van het Landschaftspark, een aantal mogelijke herontwikkelingsstrategieën uit. Ten slotte kijk ik hoe deze strategieën op microschaal kunnen toegepast worden in de uitwerking van mijn masterproef binnen de ontwerpstudio.