Minder' als verzet in de Vlaamse wooncultuur

Abstract

In deze masterscriptie wordt de actuele betekenis van 'minder' of 'leven met minder' in de Vlaamse wooncultuur radicaal in vraag gesteld. De context is de veranderde conditie van het Vlaamse woonlandschap, waarbij de Vlaming steeds vaker kiest om compacter en collectiever te gaan wonen. Maar wat betekent deze tendens van soberheid nu concreet? Vanuit de architectuurtheorie van Aureli ga ik op zoek naar hoe de kracht van 'minder' kan worden ingezet als een strategie om te breken met erkende en bestaande woonpatronen en onderzoek ik hoe de kracht van soberheid een weerstand kan bieden tegen de macht die het kapitalisme op mensen uitoefent. De noodzaak van het compacter wonen geeft ons volgens Aureli de mogelijkheid om economisch onafhankelijker te worden en een levenswijze te creëren die los komt te staan van speculaties en marktinvloeden. In contrast met deze visie staat de actuele realiteit, waarin kleiner wonen louter het gevolg is van stijgende vastgoedprijzen en of van ruimtelijke en politieke ambities. Hier is kleiner wonen eerder een noodzaak in plaats van een verzet waardoor de macht van het kapitalisme eerder toeneemt in plaats van afneemt. Maar waar ligt de grens tussen beiden scenario's, hoe vertaalt dit zich architecturaal en is een verzet eigenlijk wel zinvol? Welke rol spelen de pilootprojecten van de Vlaamse overheid en wat met het coöperatief wonen en de deeleconomieën? Aan welke zijden van het conflict bevinden zij zich? In 'minder als verzet in de Vlaamse wooncultuur' ga ik opzoek naar antwoorden.