Tijdens een anticipatorische balanstaak typisch ontwikkelende kinderen, kinderen met CP en kinderen met DCD beschrijven op een continuüm m.b.v. klinische observaties bij de Kids-BESTest en EMG-resultaten

Abstract

Achtergrond: Kinderen met CP en DCD ervaren motorische problemen. Volgens voorgaande studies vertoonden typisch ontwikkelende kinderen een langere latentietijd tijdens een anticipatorische balanstaak gemeten via EMG. Bij kinderen met CP en DCD werd er respectievelijk een kortere en variabele latentietijd gemeten, wat resulteert in een verminderde anticipatorische voorbereiding. Deze onderzoeken vergeleken twee doelgroepen waardoor er nog niets gekend is omtrent de vergelijking van kinderen met DCD t.o.v. typisch ontwikkelende kinderen en kinderen met CP. Onderzoeksvraag: “In welke mate kunnen typisch ontwikkelende kinderen, kinderen met CP en DCD met de leeftijd van 5 tot en met 10 jaar oud beschreven worden op een continuüm wat betreft hun anticipatorische balanscontrole a.d.h.v. klinische observaties m.b.v. de Kids-BESTest en EMG-resultaten?” Metingen: De subtaak ‘alternerend trapje tikken’ van de Kids-BESTest werd klinisch geobserveerd a.d.h.v. scoringsformulieren. Verder werden er ook EMG-metingen van been- en rugspieren uitgevoerd om de anticipatorische latentietijd in kaart te brengen. Resultaten: De itemscore en de anticipatorische latentietijd was niet significant verschillend tussen de drie doelgroepen, maar het aantal tekenen van instabiliteit bij kinderen met CP was significant groter in vergelijking met typisch ontwikkelende kinderen. Conclusie: Er kan enkel een continuüm opgemaakt worden op vlak van het aantal tekenen van instabiliteit, op basis van de itemscore en de latentietijden was dit niet mogelijk.