HET WELZIJN VAN MENSEN MET DEMENTIEin het kader van kleinschalige woonvormen

Abstract

Dementie is een syndroom dat gepaard gaat met progressieve geheugenstoornissen.Vaak ervaren mensen met dementie gevoelens van angst. Dit is een gevolg van het feit dat ze geheugenverlies hebben en ze, naarmate de tijd vordert, steeds meer gedesoriënteerd geraken, in tijd en identiteit, maar ook in ruimte. Hierdoor ervaren deze mensen ruimte en architectuur op een bijzondere manier. Daarnaast leven we in een vergrijzende maatschappij, waarin het aantal mensen met dementie toeneemt. Zo heeft een onderzoek op basis van bevolkingsvooruitzichten van het Expertisecentrum Dementie Vlaanderen aangetoond dat er in 2050 gemiddeld 42,7% meer mensen met dementie in Vlaanderen zullen leven. Door een steeds stijgend aantal mensen met dementie en de aandoening die gedurende de tijd vordert, treden er diverse problemen op. Mensen met een gevorderde toestand van dementie kunnen niet meer thuis blijven wonen omdat de zorg te zwaar wordt. Bovenop de vergrijzende maatschappij, zijn er ook ontwerpers die soms geen idee hebben over de woonbehoeften van mensen met specifieke zorgnoden. Ondanks de toenemende aandacht voor het ontwerpen voor mensen met dementie, ontbreekt integratie van deze aandacht in de praktijk. Hierdoor zien we dat mensen met dementie worden ondergebracht in woonzorgcentra, die vaak niet aangepast zijn aan mensen met dementie en hun ervaring van de ruimte. Gegeven deze context en woonproblematiek, zal er in deze masterthesis gefocust worden op mensen met dementie die niet meer in staat zijn om thuis te wonen.