Europese voorstellen ter verwezenlijking van een circulaire economie: een stap dichter bij een effectiever recht op reparatie?

Abstract

Het recht op reparatie dat consumenten vandaag hebben binnen het kader van de remedies inzake conformiteitsgebreken is allesbehalve effectief. Ten eerste, omdat de wettelijke garantietermijn beperkt is tot twee jaar, waarna geen recht op reparatie meer openstaat voor de consument. Ten tweede, is reparatie niet de enige primaire remedie. Ten derde, kan de verkoper reparatie steeds weigeren. Ten vierde, is reparatie buiten de remedies inzake conformiteitsgebreken uiterst moeilijk. De hinderpalen kennen verschillende oorzaken. Namelijk, een gebrek aan reserveonderdelen en reparatie-informatie, goederen die moeilijk te demonteren zijn en de vereiste om gebruik te maken van specifiek reparatiemateriaal. De Europese wetgever lanceerde verschillende voorstellen om een circulaire economie en een duurzame consumptie te stimuleren. Het belangrijkste was het voorstel voor een recht op reparatie van maart 2023. Ze introduceerde daarbij een reparatieplicht voor producenten, buiten de wettelijke garantietermijn. Daarnaast werd de verplichting ingevoerd voor producenten om reserveonderdelen en reparatie-informatie ter beschikking te stellen aan reparateurs. Dit brengt consumenten in beperkte mate dichter bij een recht op reparatie. De verplichtingen gelden namelijk voor slechts acht productcategorieën. De verplichting om reserveonderdelen en reparatie-informatie ter beschikking te stellen geldt daarnaast niet ten opzichte van consumenten.