Het gebruik van videoconferenties bij de behandeling van strafzaken

Abstract

Het onderwerp van deze thesis betreft het gebruik van videoconferenties bij de behandeling van strafzaken. Tot op heden ontbreekt een Belgisch wettelijk kader voor digitale zittingen waarbij verdachten, beklaagden en beschuldigden via videoconferentie kunnen verschijnen voor de onderzoeksgerechten en feitenrechter, hoewel Justitie hiervoor wel ijvert. Eerdere wetgevende initiatieven werden immers vernietigd door het Grondwettelijk Hof of negatief geadviseerd door de Raad van State in het licht van het strafrechtelijk legaliteitsbeginsel en het recht op een eerlijk proces.

Daarom worden in deze thesis een aantal aanbevelingen geformuleerd voor een wettelijk kader voor videozittingen voor verdachten, beklaagden en beschuldigden conform artikel 6 EVRM als inspiratiebron voor de wetgever. Hiervoor werd zowel juridisch als empirisch onderzoek gevoerd. Voor het juridisch deel van het onderzoek werd een rechtsvergelijking gedaan tussen België en Nederland. Ook de rechtspraak van het EHRM betreffende de verenigbaarheid van videozittingen met artikel 6 EVRM werd geanalyseerd. Eveneens werd er licht geworpen op de voor- en nadelen verbonden aan videozittingen voor verdachten, beklaagden of beschuldigden en de audiovisuele registratie ervan. Voor het empirisch deel van het onderzoek werden Vlaamse strafrechtadvocaten geïnterviewd omtrent hun ervaring met en opinie over het gebruik van videoconferenties in strafzaken.