Impact of Benign Paroxysmal Positional Vertigo (BPPV) and the treatment effect of canal repositioning maneuvers (CRMs) on dizziness, emotional well-being, and the incidence of falling & fall risk in older people

Abstract

Achtergrond en doel Paroxismale Positioneringsvertigo (BPPV) is de meest voorkomende vestibulaire aandoening. Het wordt effectief behandeld met kanaalherpositioneringsmanoeuvres (CRM's). Deze studie beoogde de impact van BPPV en het behandeleffect van CRMs op duizeligheid, emotioneel welzijn, en de incidentie van vallen en valrisico bij ouderen te beoordelen. Methode 43 mensen voltooiden de studie. Nadat de aanwezigheid van BPPV was vastgesteld, werden de 43 mensen verdeeld in twee groepen: BPPV en controlegroep. Zij vulden de Dizziness Handicap Inventory (DHI), Falls Efficacy Scale (FES), Geriatric Depression Scale (GDS-15), Timed Up and Go (TUG) en Timed Chair Stand Test (TCST) in. Deelnemers in de BPPV-groep werden behandeld met CRM's. Alle beoordelingen werden een maand na de eerste beoordeling herhaald. Resultaten Er werd een significant verschil gevonden tussen de BPPV- en de controlegroep op basis van de resultaten van de DHI en zijn subschalen, de FES-I, de TUG, en het valrisico. Behandeling met CRPs bleek binnen een maand effectief bij veertien van de 24 BPPV-patiënten en had bijgevolg een significant effect op de resultaten van de DHI en het valrisico. Conclusie Het hebben van BPPV verhoogt duizeligheid tijdens dagelijkse activiteiten, valangst, valrisico en de TUG-prestatietijd. De valincidentie, de TCST-tijd en depressieve gevoelens worden niet beïnvloed. Behandeling met CRPV vermindert significant duizeligheid tijdens dagelijkse activiteiten en valrisico, maar heeft geen effect op de TUG-tijd en valangst.