Een dérive van de Demer in Hasselt. Psychogeografie als sleutelconcept voor een ruimtelijke analyse.

Abstract

De omgeving rond de historische stadskern van Hasselt heeft de afgelopen decennia in een korte tijd heel wat ontwikkeling gekend. Op sommige plaatsen kwamen natuurlijke processen in contact, en conflict, met menselijke activiteit. Een van deze locaties is de omgeving langs de Demer waar dit natuurlijk element vaak doorkruist wordt door menselijke ingrepen. Het vormt vaak een achterkant van stedelijke ontwikkeling en vormt een uitdaging voor de verdere evolutie van de stad. Door literatuuronderzoek werd er een initieel beeld verkregen van de context. Dit deel van het onderzoek is louter gebaseerd op feitelijke informatie uit openbare bronnen. Dan werd er een synthese gevormd rond het begrip psychogeografie. Om een diepere notie te verkrijgen van de genius loci van deze locatie is het essentieel om deze in het echt te ervaren en deze op een specifieke manier over te brengen. Hier komt veldonderzoek aan te pas in de vorm van een psychogeografische analyse. De resultaten van het literatuuronderzoek en de psychogeografische analyse werden ten slotte gebruikt om een masterproject te maken waarin de vormgeving aan de hand van een paar relevante voorbeelden vanuit de architectuur- en kunstwereld bepaald werd. Uit het veldonderzoek heb ik kunnen concluderen dat sociaal en ecologisch significante plekken via literatuuronderzoek enkel beperkt vastgesteld kunnen worden. De meer complexe lagen zoals informele ontmoetingsplaatsen en ecologische habitat werd pas door middel van een wandeling langs de Demer duidelijk.