De uitoefening van het persoonlijk contact in het kader van een rechterlijke bescherming

Abstract

Deze masterscriptie onderzoekt de gerechtelijke bescherming en het recht op persoonlijk contact. Gerechtelijke bescherming is een maatregel voor meerderjarigen die bepaalde handelingen niet zelfstandig kunnen uitvoeren. Het recht op persoonlijk contact, voortvloeiend uit het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) en het Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap (VRPH), omvat het recht om contacten aan te gaan, te onderhouden en te verbreken. Hoewel meerderjarige beschermde personen normaal gesproken zelf hun contacten zouden moeten kunnen bepalen, kan hun bewindvoerder soms contact beperken of verbieden of zijn zij niet 'in staan' om deze contacten zelf te bepalen, wat kan leiden tot problemen. De Belgische wetgeving biedt hierover onvoldoende duidelijkheid.

De scriptie vergelijkt het Belgische systeem met andere rechtsstelsels, waaronder het common-law systeem van Engeland, om te onderzoeken hoe zij het recht op persoonlijk contact voor beschermde personen vormgeven. Deze rechtsvergelijking kan de Belgische wetgever inspireren om verbeteringen in de wet door te voeren.

Uiteindelijk beantwoordt de scriptie de vraag hoe het recht op privéleven van een beschermde persoon kan worden gewaarborgd meer in het geval wanneer een bewindvoerder contacten verbiedt. Er worden conclusies en aanbevelingen gedaan voor een betere wettelijke regeling in België, zodat beschermde personen duidelijkheid en ondersteuning krijgen bij het onderhouden van persoonlijke contacten.