The effect of TMS measurement-related variables on the MEP size

Abstract

Onze masterproef onderzoekt de factoren die de variabiliteit beïnvloeden in motorisch geprovoceerde potentialen (MEPs) opgewekt door transcraniële magnetische stimulatie (TMS) over de primaire motorische cortex van de rechter m. Interossei dorsales I (FDI). Specifiek onderzoeken we hoe de intensiteit van TMS, deviaties in de oriëntatie van de coil (hoek-, draaiings- en positiefouten), en componenten van de sterkte van het magnetische veld (x-, y- en z-assen) de grootte van de MEP beïnvloeden bij gezonde volwassenen. Hierbij maken we gebruik van neuronavigatietechnieken voor accurate coil positionering en elektromyografie (EMG) voor het meten van MEPs in deze spier. Daarnaast hebben we 61 deelnemers gerekruteerd met leeftijden tussen de 18 en 30 jaar. We vonden significante interacties tussen neuronavigatiefouten en TMS-intensiteit, evenals significante effecten van de x- en z-componenten van het magnetische veld op de MEP-amplitudes. Onze resultaten suggereren dat het minimaliseren van neuronavigatiefouten, het gebruik van een TMS-intensiteit dicht bij de individuele motorische drempel in rust, en een x- en z as van het magnetische veld rond een bepaalde waarde, de variabiliteit van MEPs kunnen verminderen. Dit wordt gedaan om de betrouwbaarheid van de beoordeling van de corticospinale exciteerbaarheid voor prognoses van motorisch herstel te verbeteren.