Leven binnen planetaire grenzen op de Herkenrode site - Focus op collectief wonen in het klooster

Abstract

Het kerngezin is niet langer de hoeksteen van onze samenleving. Steeds meer mensen wonen alleen en de samenstellingen van huishoudens veranderen, dit heeft grote gevolgen op onze samenleving. Zo geeft 68% van de Belgen aan zich eenzaam te voelen (UGent & NN, 2022). Eenzaamheid heeft zowel invloed op de mentale als de fysieke gezondheid. Onderzoek toont aan dat het gebrek aan sociale verbondenheid net zo gevaarlijk is als het roken van 15 sigaretten per dag (Office of the U.S. Surgeon General, 2023). Daarnaast worden we geconfronteerd met de dubbele vergrijzing, waarbij een sterke stijging van het aantal ouderen verwacht wordt tegen 2070 (Zorgnet Icuro, 2023). Dit brengt een enorme zorgvraag met zich mee, met een toenemende vraag naar langdurige zorg en ondersteuning voor ouderen.

Uit het verleden kunnen we nieuwe inzichten krijgen voor de toekomst van wonen (Kehnel, 2023). In vroegere kloosters lag het belang niet enkel op het individu, maar eerder op de gemeenschap, de gedeelde ruimte en een evenwichtige mix tussen individuele en collectieve belangen (Krüger, 2017). Daarnaast wordt er onderzocht hoe oude methoden van verwarmen, een sufficiënte omgang met hulpbronnen, het ontwikkelen van een gesloten groenblauw netwerk en het gebruik van regeneratieve materialen een impact kan hebben op hoe we wonen.

Zo tracht dit onderzoek een antwoord te bieden op de vraag: Hoe kunnen we een toekomstige woonvorm creëren binnen de historische context van het klooster op de Herkenrodesite, rekening houdend met de grenzen van onze planeet?