Verhuring door een vruchtgebruiker: Een juridische analyse van de bevoegdheden van een vruchtgebruiker en de problemen die uit de verhuur kunnen voortvloeien

Abstract

Sinds 1 september 2021 wordt het vruchtgebruik in artikel 3.138 BW gedefinieerd als een recht dat aan zijn titularis het tijdelijk recht verleent op het gebruik en genot van een goed van de blote eigenaar, zoals een voorzichtig en redelijk persoon, in overeenstemming met de bestemming van het goed en onder de verplichting om het goed aan het einde van het recht terug te geven. De vruchtgebruiker heeft in principe de bevoegdheid om het bezwaarde goed te verhuren zonder de toestemming van de blote eigenaar. Aangezien de blote eigenaar geen partij is bij de overeenkomst tussen de vruchtgebruiker en de huurder, rijst de vraag of de blote eigenaar de huur dient te respecteren wanneer het recht van vruchtgebruik ophoudt te bestaan. Artikel 3.145 BW bepaalt dat de blote eigenaar de huur nog voor een bepaalde termijn moet respecteren. Deze termijn is vastgelegd op de verdere duur van de overeenkomst en voor maximaal drie jaar. De eerbiediging van de huurovereenkomst voor deze maximale driejarige periode geldt enkel in geval het recht van vruchtgebruik eindigt door overlijden of faillissement/ontbinding van de vruchtgebruiker.