Spatiotemporal Gait and Fatigability in Multiple Sclerosis: Overground vs Treadmill Walking

Abstract

Achtergrond: Multiple sclerose (MS) is een neurodegeneratieve aandoening die vaak leidt tot gangproblemen, verergerd door vermoeibaarheid. Er is weinig bekend over hoe langdurig wandelen onder vaste snelheid het looppatroon beïnvloedt. Methode: Negen personen met MS (pwMS) en achttien gezonde controles (HC) (29–64 jaar) voerden een 6-minuten wandeltest (6MWT) uit onder drie condities: overground, en loopband bij 50% en 80% van de maximale snelheid (T25FW). Gaitkenmerken (cadans, double support, single limb support (SLS), stapduur (SD), paslengte (SL) en zwaaifase) werden gemeten met sensoren (overground) of het GRAIL-systeem (loopband). Een lineair mixed model analyseerde groeps-, conditie- en interactie-effecten; procentuele veranderingen van minuut één tot zes werden berekend. Resultaten: SLS en SD veranderden meer bij overground wandelen dan bij beide loopbandcondities. SL veranderde minder overground dan bij de trage loopbandconditie. Gemiddelde T25FW-snelheden waren 2,13 m/s (pwMS) en 2,10 m/s (HC); 6MWT-snelheden 1,63 m/s (pwMS) en 1,72 m/s (HC), zonder groepsverschillen. Conclusie: De wandelconditie beïnvloedde de gangaanpassing: overground wandelen leidde tot grotere veranderingen in SLS en SD, kleinere veranderingen in SL en tot een grotere wandelafstand dan op de loopband.