De invloed van motiverende en demotiverende interactiestijlen van de ergotherapeut op de motivatie van de patiënt

Abstract

Binnen de hulpverlening wordt regelmatig vastgesteld dat patiënten niet altijd even gemotiveerd zijn om actief deel te nemen aan hun behandeling, wat het herstelproces negatief kan beïnvloeden. Het hanteren van motiverende interactiestijlen kan hierbij een fundamentele rol spelen, door patiënten te stimuleren en te ondersteunen tijdens hun herstel. De Zelfdeterminatie Theorie (ZDT) stelt dat autonomie, competentie en verbondenheid onmisbare factoren zijn voor het bevorderen van motivatie. Deze masterproef onderzoekt daarom in welke mate motiverende en demotiverende interactiestijlen van ergotherapeuten de motivatie van patiënten beïnvloeden. De bevindingen van deze masterproef benadrukken het belang van een autonomie-ondersteunende en gestructureerde aanpak om de intrinsieke motivatie van patiënten te bevorderen. Daarentegen blijken een controlerende en chaotische interactiestijl eerder een demotiverend effect te hebben.