Enhancing Healthcare Outcomes through Translational Simulation: Bridging Research and Clinical Practice

Abstract

Abstract Achtergrond: De gezondheidszorg wordt steeds vaker beschouwd als een complex adaptief systeem (CAS), waarin klassieke kwaliteitsstrategieën vaak tekortschieten. Translational simulation vormt een relatief nieuwe onderwijsvorm die realistische scenario’s inzet om systeemdynamieken en latente risico’s te verkennen. Dit zou een waardevolle aanvulling kunnen zijn op bestaande leermethoden rond patiëntveiligheid. Doelstelling: Deze verkennende studie onderzoekt in welke mate translational simulation mogelijks bijdraagt aan het ontwikkelen van een systeemperspectief bij schakelstudenten van twee masteropleidingen aan UHasselt, met een focus op professionele zorgoverdrachten. Methode: Er werd een convergent parallel mixed methods-design toegepast. Negen studenten namen deel aan een translational simulation bestaande uit vier opeenvolgende overdrachtsscenario’s. Voor en na de interventie werd de Systems Thinking Scale (STS) ingevuld. Aanvullende kwalitatieve gegevens werden verzameld via observaties, gestructureerde debriefings en open reflectievragen. De data werden geanalyseerd via gepaarde t-toetsen, Wilcoxon-tests en thematische analyse. Resultaten: De gemiddelde STS-score steeg van 56,67 naar 62,00 (p = 0.058; Cohen’s d = 0.57). De kwalitatieve analyse bracht vijf terugkerende thema’s aan het licht: bewustwording van systeemeffecten, de rol van cultuur en context, het belang van communicatie, een verschuiving naar systemisch denken en de waarde van realistische participatie. Conclusie: Translational simulation zou moge