Unravelling non-household contact patterns during the COVID-19 pandemic in Belgium

Abstract

De longitudinale CoMix-studie werd gebruikt om het sociaal gedrag tijdens de COVID-19-pandemie in, onder andere, België te monitoren. Transmissie hangt sterk af van menselijk gedrag, zeker bij deze luchtwegziekte. Deze thesis bekeek hoe niet-huishoudelijke contacten verschilden tussen leeftijdsgroepen en over tijd tussen dec'20 en maa'22 door NBI en GPO GAMLSS modellen op te stellen per leeftijdsgroep, terwijl Hurdle modellen de overmaat aan nullen opving. Contactlocaties werden geclusterd via een agglomeratieve hierarchische methode. Ondanks geleidelijke versoepelingen van lockdownmaatregelen bleef het gemiddelde aantal niet-huishoudelijke contacten vrij constant. Modellen toonden de onderrapportage door enquête-moeheid aan waarbij personen minder contacten aangaven naarmate ze aan meer rondes deelnamen. Kinderen meldden meer niet-huishoudelijke contacten dan volwassenen of ouderen. Het dragen van mondmaskers en gevaccineerd zijn waren positief geassocieerd met de kans op en aantal niet-huishoudelijke contacten, terwijl dit negatief was voor mannen en grotere huishoudens. Dienstverleners hadden, in tegenstelling tot deelnemers buiten de arbeidsmarkt, veel buitenshuiscontacten en dit positief verband was er ook met inkomen. Demografische en gedragsfactoren beïnvloedden dus het hebben van en aantal niet-huishoudelijke contacten en kunnen de verspreiding van SARS-CoV-2 sturen. Het stabiele contactniveau na versoepeling wijst op een blijvende impact van de pandemie op sociaal gedrag, al moet enquête‑moeheid worden meegewogen.