“From Stigma to Opportunity: Transforming Neglected Buildings with Negative Connotations into Vibrant Community Spaces”

Abstract

Architectuur draagt de sporen van ambitie, macht en mislukking. Sommige gebouwen worden symbolen andere vervallen en worden gestigmatiseerd waardoor ze stedelijke littekens worden. Toch liggen er in deze plaatsen kansen: ze kunnen worden omgevormd tot levendige ruimtes voor gemeenschappen. In deze thesis onderzoeken we hoe adaptief hergebruik gebouwen met een negatieve connotatie nieuw leven kan inblazen. Aan de hand van twee grote steden met een gelaagde geschiedenis Antwerpen en Milaan. Door casestudy's zoals Fondazione Prada, BASE Milano, Park Spoor Noord en Pakt te analyseren, toont het onderzoek aan hoe herbestemmingsstrategieën niet alleen kunnen leiden tot behoud, maar ook tot sociaal herstel. De Oudaan in Antwerpen, een brutalistische toren van Renaat Braem dient als testcase: was ooit bedoeld als democratisch centrum maar op de dag van vandaag staat het geïsoleerd. Hoe kunnen we dergelijke vormen terugwinnen zonder hun verleden uit te wissen? Deze thesis bekijkt het werk van denkers als Wacquant, Smith, Ley en Lees om de spanning tussen heropleving en gentrificatie aan te kaarten. Adaptief hergebruik moet gebouwen niet verzachten maar juist hen in staat stellen om nieuwe dialogen aan te gaan. In plaats van deze structuren te slopen of te vrezen moeten we ze herzien als katalysatoren voor collectief stedelijk welzijn.