Intergenerationeel wonen in de grootstad Brussel: hoe architectuur ontmoetingen kan stimuleren tussen verschillende generaties

Abstract

Onze samenleving verandert steeds. De bevolking vergrijst, jonge starters ondervinden moeilijkheden op de woningmarkt en het aantal eenpersoonshuishoudens neemt toe. Deze ontwikkelingen leiden tot nieuwe woonuitdagingen rond betaalbaarheid, zorg en sociale verbondenheid. Ze vragen om innovatieve en flexibele woonvormen. Een mogelijk antwoord hierop is intergenerationeel wonen, waarbij verschillende generaties betekenisvol samenleven binnen een gedeelde woonomgeving en zorg dragen voor elkaar. Deze scriptie onderzoekt hoe architectuur sociale interactie tussen verschillende generaties kan stimuleren, met aandacht voor de noden van senioren en jonge starters. Vanuit een literatuurstudie worden criteria voor ruimtelijke ingrepen gedefinieerd die sociale interactie kunnen bevorderen. Vervolgens wordt in het empirisch luik via twee casestudies van cohousingprojecten (BotaniCo en Gumm) nagegaan hoe bewoners intergenerationeel samenleven ervaren. De verworven kennis wordt uiteindelijk toegepast in een ontwerpvoorstel voor een bestaand gebouw op de Usquare-site in Elsene, Brussel. Hierbij worden de voormalige veterinaire gebouwen getransformeerd tot een intergenerationele woonomgeving, waarbij architecturale keuzes gericht zijn op het stimuleren van ontmoetingen en wederzijdse steun.