Utopie als leidraad voor reversibele architectuur

Abstract

Het doel van deze masterthesis is het begrip utopie te verkennen en te onderzoeken hoe de kritieken op utopische architectuur als ontwerpinstrument kunnen dienen voor een eigen project in de voormalige mijn- en autostad Genk.

In deze thesis wordt dieper ingegaan op de definitie van utopie en worden enkele concrete utopische woonmodellen geanalyseerd. Veel van deze modellen maken gebruik van modulaire systemen en prototypes, als antwoord op de toenmalige grote vraag naar betaalbare huisvesting. De hoge mate van prefabricatie, mogelijk gemaakt door de industriële vooruitgang, draagt bij aan de vereenvoudiging en versnelling van het bouwproces.

Deze modellen illustreren dat utopie als ideale blauwdruk vaak botst met de realiteit en de lokale diversiteit. Echter, door een kritische houding aan te nemen, vormen ze een waardevol leerinstrument voor het ontwerpproces. Ze zijn oorspronkelijk ontstaan in tijden van crisis, die leidden tot experimentele en creatieve oplossingen.

Net die spanning tussen experiment en realiteit biedt een boeiende ontwerpuitdaging, zowel van buitenaf als vanaf het perspectief van de bewoners. Als antwoord op dit onderzoek wordt een hybride machine voorgesteld als masterproject. Een plek, ooit vormgegeven door de utopieën van de autostad en de tuinwijkstad, die nu het kader vormt voor een modulaire parkeerhub waarin geëxperimenteerd wordt met parkeren én wonen.

De thesis toont aan dat utopie geen eindproduct is, maar deel uitmaakt van een dynamisch en creatief ontwerpproces.