onze mijnkathedraal als collectief anker - de heractivering van de sint albertuskerk

Abstract

In een tijd waarin kerken hun oorspronkelijke religieuze functie steeds meer verliezen, blijft hun waarde als symbolen van identiteit en collectief geheugen overeind. Deze scriptie onderzoekt hoe de Sint-Albertuskerk in Zwartberg – een van de vijf mijnkathedralen in Vlaanderen – opnieuw tot leven kan worden gebracht als een betekenisvolle plek voor de lokale gemeenschap.

Het eerste deel belicht de historische context van de mijnkathedraal in relatie tot de veranderingen in het Kempens landschap: van uitgestrekte heide tot mijncité, van religieuze bloei naar een postindustriële samenleving. Mijnkathedralen speelden hierin een centrale rol als religieuze, sociale en symbolische bakens van samenhang en zekerheid.

Het tweede deel zoomt in op het werk van architect Henry Lacoste. Zijn ontwerpen – waaronder de Sint-Albertuskerk – worden bekeken als een samensmelting van monumentaliteit, symboliek en ambachtelijk meesterschap. De nadruk ligt op zijn unieke vormentaal en zijn maatschappelijke visie. De kerk wordt daarbij benaderd als een totaalkunstwerk én als een sociaal-politiek statement – cruciale elementen om haar hedendaagse relevantie nieuw leven in te blazen.