Protectieve effecten van T-lymfocyten in MS : Betrokkenheid van LIF

Abstract

Multiple Sclerosis (MS) is een van de meest voorkomende neurologische aandoeningen bij jonge volwassenen. Deze chronische ontstekingsziekte wordt gekenmerkt door een infiltratie van T-cellen en macrofagen in de witte stof van het centraal zenuwstelsel (CZS). Onder invloed van deze immuuncellen worden zenuwvezels gedemyeliniseerd waardoor er op verschillende plaatsen plaques of laesies ontstaan. Ondanks de schadelijke effecten van immuuncellen blijken deze cellen echter ook een protectieve eigenschappen te vertonen. Recent werd aangetoond dat autoreactieve T-cellen in staat zijn neurotrofe factoren met name Leukamia inhibitory factor (LIF) te produceren. Dit neuroregulatoir cytokine blijkt zowel op neuronen als gliale cellen een protectieve invloed uit te oefenen. Om een beeld te krijgen van het effect van LIF op het immuunsysteem werd in deze studie het effect van LIF op T-cellen en de regulatie van de LIF secretie na behandeling met verschillende factoren verder uitgediept. Hiervoor werd eerst het toxisch effect van LIF op immuuncellen nagegaan. Uit de resultaten bleek dat de LIF behandeling geen invloed had op de viabiliteit van deze cellen. Verder werd het effect van LIF op de proliferatie van PBMC’s bepaald. De bekomen data toonden geen invloed van LIF op zowel de proliferatie als de cytokinesecretie van T-cellen aan. Een verklaring hiervoor kan gegeven worden met behulp van de receptorstudie. Dit onderzoek toonde aan dat een zeer kleine populatie van de T-cellen een functionele LIF receptor hebben. Ook blijkt de LIF receptor complex hoofzakelijk op monocyten aanwezig te zijn. Om de regulatie van de LIF secretie door immuuncellen nader te bestuderen werden PBMC’s behandeld met IFN-β, leptine, simvasatine en luteoline. Behandeling van PBMC’s met IFN-β en leptine toonde aan dat de LIF secretie niet gereguleerd wordt als een TH2 cytokine noch als een TH1 cytokine. Verder werden opmerkelijke verschillen in de LIF regulatie van PBMC’s van MS-patiënten in vergelijking met PBMC’s van de gezonde controles vastgesteld. Bij simvastatine bijvoorbeeld werd een significante stijging in de LIF secretie geobserveerd terwijl deze onveranderd bleven bij PBMC’s van de gezonde controles. Het verschil in regulatie van de LIF secretie in onbehandelde MS-patiënten in vergelijking met de gezonde controles zou erop kunnen wijzen dat de defecte LIF regulatie bijdraagt aan de pathogenese van MS. Hiervoor is echter verder onderzoek nodig.