Het bevel tot betaling

Abstract

De Belgische en de gewestregeringen streven naar een halvering van het aantal verkeersdoden in 2010. Om het vooropgezette doel te bereiken, wordt een Zero Vision beleid ontwikkeld in navolging van andere landen die goed presteren op het gebied van verkeersveiligheid. In het kader van dit beleid is de optrekking van het handhavingniveau onontbeerlijk. Het is evident dat deze verhoging gevolgen heeft voor het vervolgingsbeleid. De hogere belasting van de opsporings- en vervolgingsdiensten vereist een gerichte aanpak van de vastgestelde overtredingen. De ontwikkeling van snelle en effectieve procedures voor de verwerking van de overtredingen is een vereiste hiervoor, waarbij acht moet worden geslagen op het waarborgen van de rechten van de verdachte. Ter verbetering van het huidige verkeersveiligheidsbeleid, vaardigde de Belgische Federale regering op 07.02.2003 een nieuwe wet uit, die in het artikel 31 het vervolgingsbeleid ingrijpend verandert. Deze aanpassing roept een nieuwe procedure in het leven met vergaande gevolgen voor zowel de vervolgingsdiensten als de overtreders. Dit rapport behandelt in een juridische en empirische analyse de veranderingen als gevolg van de wet van 07.02.2003 betreffende verschillende bepalingen inzake verkeersveiligheid (B.S. 25.02.2003) vanuit het standpunt van de vervolgende instanties. De analyse van de voorgestelde methode leidt tot de conclusie dat de nieuwe procedure vanuit deze optiek niet onmiddellijk zal leiden tot de door de regering vooropgezette doelstelling en stelt een alternatieve procedure voor de verwerking van de door de politie vastgestelde overtredingen voor. Het in dit rapport voorgestelde alternatief sluit aan bij de dagelijkse realiteit van de betrokken actoren en brengt bovendien minder zwaarwegende gevolgen teweeg voor overtreders van inbreuken op de verkeerswet.