Na sluiting Fortisgate (eindelijk) opening voor separate opinions?

Abstract

Belgische rechters zouden internationaal wel eens tot de meest vereenzaamden van hun ambtsgenoten kunnen behoren. Mogelijke oorzaken van hun onbehagen zijn de invloed die uitgaat van het – op Frans-revolutionaire Verlichtingsleest geschoeide – geheim van de beraadslaging, de inmiddels alomtegenwoordige unus-iudex-rechtspraak, en de symptomatische controverses waarin bevlogen magistraten toenemend verzeild raken. Reeds in een vorige bijdrage in dit tijdschrift sugereerden we in dit laatste verband om bij voorkeur in te zetten op vertrouwensbevordering binnen de justitiële human ressources. Thans bepleiten we in het verlengde een herziening van de heersende opvatting over rechterlijke loyauteit. Separate opinions vormen in dit opzicht een rechtsfiguur waaruit veel lering valt te trekken met het oog op de praktische bevordering van deze herziene loyauteit. Een en ander blijkt overigens reeds in de schoot van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens waarin 'onze' rechter Tulkens zich inspirerend blijft kwijten van haar taak.