“Evolueert de Richtlijn Oneerlijke Handelspraktijken tot een algemene toetssteen voor Europese conformiteit?”

Abstract

De Europeesrechtelijke evolutie inzake de interpretatie en draagwijdte van de Richtlijn Oneerlijke Handelspraktijken (hierna kortweg «ROH») bereikt met het arrest «Mediaprint» van 9 november 2010 van het Hof van Justitie (hierna «het Hof») een nieuw hoogtepunt. Een eerste stap was het bepalen van haar harmonisatiegraad. Dit is een noodzakelijke tussenstap om na te gaan of een verbod op koppelverkoop in overeenstemming kan zijn met de ROH. In het arrestVTB-VAB en Galatea van 23 april 2009 oordeelde het Hof dat er sprake is van een maximale harmonisatie en dat een per se verbod op het gezamenlijk aanbod, zonder te moeten nagaan of de desbetref ende handelspraktijk in concreto een oneerlijk karakter heet , in strijd is met de ratio legis van de ROH. In hetzelfde arrest beklemtoonde het Hof dat het toenmalige Belgische algemene verbod op het gezamenlijk aanbod (oud art. 54, tweede lid, WHPC) de ROH schond (HvJ 23 april 2009, gevoegde zaken VTB-VAB NV en Galatea BVBA, C-261/07 en C-299/07, §§ 62 en 64-67, www. eur-lex.europa.eu (hierna «HvJ VTB-VAB»)).