Concurrentie onder instellingen en associaties voor hoger onderwijs: waar liggen de grenzen?

Abstract

Instellingen voor hoger onderwijs concurreren voortdurend met elkaar inzake onderwijs, wetenschappelijk onderzoek en maatschappelijke dienstverlening. Dit vertaalt zich in een ruim aanbod aan(gespecialiseerde) opleidingen en de strijd om zoveel mogelijk studenten en onderzoekers aan te trekken. Tertiair onderwijs is uitgegroeid tot een "business" waarbij "de één zijn dood, is de ander zijn brood" de belangrijkste drijfveer is. Zo is het blijkbaar normaal dat een universiteit bij wijze van promotiecampagne een wedstrijd organiseert waarbij de winnaar een jaar gratis mag studeren met het nodige "studentikoze" comfort. De "onderwijsmarkt" in het algemeen en de verregaande reclame en promoties in het bijzonder , zijn het resultaat van de vele maatschappelijke en technologische ontwikkelingen in combinatie met de "internationalisering" en "globalisering". Deze evoluties dwingen de instellingen om zich permanent aan te passen en te verbeteren. Enkel zo kunnen zij tegemoet komen aan de steeds evoluerende vraag van de stakeholders. Thans ontaardt deze concurrentiestrijd steeds meer in een ware veldslag. Deze bijdrage onderzoekt of, en zo ja binnen welke grenzen, instellingen (en associaties) voor hoger onderwijs reclame- en promotiecampagnes kunnen voeren.