Het afwijkend bewijsrecht inzake pacht en het bewijs tegen de inhoud van de overeenkomst

Abstract

Art. 3, 2° Pachtwet bepaalt dat, indien er een naar de vorm andersluidend geschrift is, degene die een landeigendom exploiteert, het bewijs kan leveren van het bestaan van een pacht en van de pachtvoorwaarden, door alle middelen van recht, met inbegrip van getuigen en vermoedens. Hieruit volgt dat de beweerde gebruiker van een landeigendom, in weerwil van art. 1341, eerste lid BW, tegen een andersluidend geschrift in, met alle middelen van recht het bewijs kan leveren van het bestaan van een pachtcontract dat onder toepassing van de Pachtwet valt. Hiertoe is evenwel vereist dat de beweerde gebruiker van een landeigendom het bewijs levert dat hij een landeigendom exploiteert in de zin van een landbouwexploitatie overeenkomstig art. 1, eerste lid, 1° en 2° Pachtwet, tijdens de periode dat hij beweert pachter te zijn geweest.