Lacunes in art. 14 RvS-wet (noot onder GwH 10 maart 2011, nr. 36/2011)

Abstract

De ontstentenis van een wetsbepaling die een beroep organiseert tegen een beslissing van een orgaan van de Raad van State waarbij aan een lid van het auditoraat een maatregel van orde wordt opgelegd die een verhulde tuchtsanctie zou kunnen zijn, is niet verenigbaar met art. 10 en 11 Gw. Deze discriminatie vindt evenwel niet haar oorsprong in art. 14, § 1 RvS-Wet, maar vloeit voort uit het feit dat geen enkele bepaling van deze wet het mogelijk maakt een beroep in te stellen tegen een dergelijke beslissing. Het komt aan de wetgever toe het type van beroep te bepalen waartoe een beslissing van een orgaan van de Raad van State dat een lid van het auditoraat een maatregel van orde oplegt die een verhulde tuchtsanctie zou kunnen zijn, moet leiden, en dat beroep te organiseren. Hiertoe dient de wetgever rekening te houden met het feit dat de leden van het auditoraat in volle onafhankelijkheid hun verslagen en adviezen moeten kunnen opstellen.