De publieke opinie over de kansen van vrouwen en mannen in de Vlaamse samenleving.

Abstract

Volgens het principe van de meritocratische samenleving is iedereen in staat om succesvol te zijn in het leven. Of je nu de dochter van een mijnwerker of de zoon van een professor bent, met een beetje geluk en hard werken kan je zelf je dromen waarmaken. Vanuit een gelijke kansenperspectief betekent dit dat bijvoorbeeld herkomst, geslacht en seksuele identiteit geen invloed uitoefenen op het bereiken van ‘de goede dingen in het leven’ (Mason, 2006) zoals het behalen van een diploma of het verwerven van een betaalde job. Wanneer ze dat wel doen, moet er een knipperlicht gaan branden en moeten we ons als samenleving afvragen wat er aan de hand is en waar er eventueel kan bijgestuurd worden. Maar hoe zit het nu precies met die ongelijkheid? Is het grote publiek ervan overtuigd dat bepaalde groepen het moeilijk hebben in onze samenleving? En vinden ze dit aanvaardbaar? Het Steunpunt Gelijkekansenbeleid ondervroeg in opdracht van de Vlaamse minister van Gelijke Kansen, Pascal Smet, meer dan 2400 inwoners van Vlaanderen over wat zij denken over gelijke kansen in verschillende levensdomeinen en voor verschillende doelgroepen. In dit artikel bekijken we de resultaten van dit onderzoek vanuit het perspectief van de verschillen tussen vrouwen en mannen.